Wilders vs. het weerbericht

Geert Wilders opent frontaal de aanval op het NOS weerbericht.

Lees verder

Buitenmens Deel 1

Al sinds jonge leeftijd wist Gerben dat hij was voorbestemd om een buitenmens te worden. Zijn vrienden vonden het maar niets, deze buiten-aspiraties van Gerben, maar zelf wist hij het absoluut zeker. Toen hij twaalf was, zag hij een televisieprogramma over een man die in de bossen in Siberië (of daar ergens in de buurt) overleefde door zijn eigen vis te vangen en een gewas te verbouwen dat hij zelf vergeleek met aardappelen, maar waarvan de knoestige wortel (het deel dat de man volgens eigen zeggen at) in Gerbens ogen meer op een keutel leek. De man was erg gespierd, had een grote baard, sprak zeer slecht Engels, en leek weinig last van de kou te hebben, al werd hij geinterviewd in een besneeuwd landschap. Vanaf dat moment besefte Gerben zich dat hij niet zomaar een buitenmens zou worden, maar zelfs de Koning van de Jungle.

Dat was ook het moment dat Gerben begon met oefenen voor zijn buitenbestaan. Hij trainde door dagelijks minstens een uur naar Animal Planet te kijken, maar ook andere zenders, als er maar natuurprogramma's op te zien waren. Voor de jacht oefende Gerben vooral met schietspellen op zijn computer, en het moet gezegd worden, hij kon buitengewoon goed mikken: Gerben had zelfs de hoogste High Score van zijn hele klas in zijn lievelingsspel. Met welk spel je de andere aspecten van de jacht, zoals het opsporen van prooien en deze geur-en geluidsvrij benaderen, kon oefenen, wist hij niet precies. Daarom oefende hij voor deze zaken door virtueel snooker te spelen, de bebaarde man uit Siberië op de televisie had namelijk ook toegegeven dat snooker één van zijn grootste hobbies was, en zelfs datgene was wat hij het meest miste van zijn vroegere bestaan.

Na enige jaren naderde Gerbens voorbereiding het einde, niemand kon hem nog verslaan in virtueel snooker of het schietspel, hij had het herhalingenpatroon van Animal Planet doorgrond, en zelfs al bedacht welke muziek hij wel en niet op zijn mp3-speler zou meenemen, en deze er op gezet. Hij had zich kortom uitstekend voorbereid, maar toch leek het hem verstandig om niet meteen naar Siberië te vertrekken, maar zich eerst iets dichter bij huis op zijn nieuwe buitenbestaan te oriënteren. Gelukkig woonde hij in een wat kleinere stad (niet dat er grote steden in Nederland zijn, maar zelfs naar Nederlandse maatstaven was deze stad aan de kleine kant, al moet er zeker bij gezegd worden dat het geen dorp was: hij had zelfs een Hema), zodat de natuur al enige straten verderop begon met het weiland van een boer, die Gerben altijd al eens had willen bevrienden ter orientatie op zijn buitenbestaan. Het bestaan wat zo'n boer leidde was natuurlijk niets vergeleken met het niveau van éénwording met de woeste natuur wat Gerben zou bereiken, maar kwam er toch dichterbij dan dat van de meeste mensen in Gerbens directe omgeving. Door de voorbereidingen op zijn buitenbestaan was hij er echter nooit aan toegekomen, en bovendien vond hij de man altijd al een vrij onvriendelijke indruk wekken als hij hem bij toeval in de supermarkt trof.

Wordt vervolgd...

Lees verder

Gefeliciteerd ISS!

Ik heb het zelf gemist, want ik zat in Stockholm, maar afgelopen donderdag was een interessante mijlpaal in onze ontwikkeling: De tiende verjaardag van het ISS oftewel het International Space Station. Dit ruimtestation, wat zo'n 340 kilometer boven onze hoofden zijn rondjes draait is een opmerkelijk staaltje van menselijk kunnen. Behalve dat het er gaaf uitziet, het er altijd lekker warm is (26,9°C), en je er leuke trucjes met kaarsen kunt uithalen, en er ook nog een of ander wetenschappelijk nut schijnt te zijn, is het met name een bizar staaltje van internationale samenwerking. Er zitten geld en spullen uit Amerika, België, Brazilië, Canada, Denemarken, Duitsland, Engeland, Frankrijk, Italië, Japan, Nederland, Noorwegen, Rusland, Spanje, Zweden en Zwitserland in. Met z'n allen zullen ze er zo'n 100 miljard Amerikaanse dollars instoppen, door de ESA snel even omgerekend tot één kopje koffie per persoon. Dat is alleen die foto van die kaars al waard, nietwaar?

De Aarde waar het ISS omheen draait is aanzienlijk minder gericht op samenwerking en vooruitgang: In veel landen slaan ze elkaar al dood voor dat ene kopje koffie. U bent ongetwijfeld op de hoogte dat het ietwat onrustig is in Irak, Palestina en Afghanistan, en waarschijnlijk wist u ook nog wel dat er rotzooi is in Soedan (Darfur), Colombia (precies, met die Nederlandse chick) en Georgië. Maar ook in Congo, Somalië, Sri Lanka, Pakistan of India, nog een keer Pakistan, en de Filippijnen is een kogelvrij vest geen overbodige luxe. Allemaal barbaren landen zegt u? Van die 16 bovengenoemde 'beschaafde' landen die dat ruimtestation aan elkaar lopen te koppelen is er exact één land (namelijk Brazilië) dat niet in één of meer van de bovengenoemde conflicten meevecht of vocht. En dan zijn er nog enige tientallen andere oorlogen bezig. Gelukkig houden ze nog tijd over om zich stiekem alvast voor te bereiden op oorlogen in outer space..

Lees verder

We missed out in the 90's :(

Shapeshifters met Chime, vet nummer :D
(remix van het origineel van orbital)

Lees verder

Invaders must die!

Zoals wel bij meer mensen heeft the Prodigy een enorme invloed gehad op mijn muzieksmaak toen ik nog een jonkie was. Van hun eerste album Experience kon ik maar geen genoeg krijgen (nog steeds niet eigenlijk), en na het horen van krakers als 'Out of space' en 'Wind it up' waren mijn hersenen dusdanig verneukt dat ik alleen nog maar dance muziek kon waarderen.

Gelukkig is dat nu wel anders, ik haat alleen nog maar rockmuziek en daar ben ik eigenlijk best tevreden mee.

Ik heb het altijd jammer gevonden dat ze meer de rock kant op zijn gegaan in plaats van gebleven te zijn bij hun roots (UK rave). Aan de andere kant is het wel goed voor hun carriere geweest omdat ze nu door elke scene zo ongeveer gewaardeerd worden.

In ieder geval kan niemand ontkennen dat ze ontzettend veel betekend hebben voor de elektronische muziek, en velen (waaronder ik) zien Liam Howlett als een Beethoven van deze tijd.

Maar to the point:

Ik dacht dus dat ze eigenlijk dood waren en dat hun laatste album (Never Outgunned, always outnumbered) stuiptrekkingen waren van wat ze ooit waren geweest. Dat album viel voor mij behoorlijk tegen. Ik had toen de hoop opgegeven dat er ooit nog iets goeds van de Prodigy zou komen.

Maar gelukkig is niets van dat alles waar, want ze komen begin 2009 met een nieuw album: Invaders must die

Hier alvast wat youtube linkjes naar een paar nieuwe tracks:

Worlds on Fire (vette oldskool sounds)
Warriors Dance (kankervet nummer)
Unstoppable/mescaline
Beat 55
First Warning
Stab
Run
Dead Ken Beats

Dit belooft dus weer wat!

PS nog een unreleased old skool trackje voor de liefhebbers: Manic

Lees verder

De opvolger van Barney

De verkiezingen zijn voorbij, de kater van het overwinningsfeest is weer binnen proporties, en Amerika kan zich weer met echt belangrijke zaken bezig houden. Zo begint de discussie over de opvolging van First Dog Barney nu flink op stoom te komen.

Barney was een van de belangrijkste adviseurs van George W. Bush, heeft uiteraard een wikipedia pagina, maar neemt ook zijn taken in de beveiliging van het Witte Huis en de motivatie van het Amerikaanse leger uiterst serieus.
Maar nu moet Barney dus bij Ofelia in Texas gaan wonen, en wordt er een opvolger gezocht. Al in de zomer tekenden de twee kampen zich af: Hondenliefhebbers die dachten dat Obama zou winnen, de American Kennel Club (www.presidentialpup.com), en hondenliefhebbers die dachten dat Obama zou winnen, het Best Friends Network (www.obamafamilydog.com). John McCain had overigens al 2 honden. Maar over wat voor hond het moest worden waren ze het minder snel eens dan over wat voor president het moest worden.

De BFN startte een petitie die Obama verzocht om een hond uit het asiel te adopteren, en deze petitie werd al door ruim 50.000 mensen (digitaal) ondertekend. Volgens de AKC was dit een slecht idee in verband met de allergie van Obama's dochter, en ruim 40.000 mensen adviseerden de first family via AKC om een hypoallergenic poodle (pdf) te kopen. Dat kon de BFN niet over zijn kant laten gaan, en vandaag zijn ze met hun eigen pdf gekomen, getiteld 'President-Elect Obama: You CAN Find a Hypoallergenic Rescue Dog'.

U hoort het: Obama staat voor een aantal zeer belangrijke beslissingen de komende maanden, voor hij zich aan minder dringende zaken als economie en oorlog kan weiden...

Lees verder

Studie ontwijkend gedrag

Een bekend fenomeen. Echt iets van deze tijd. Wie heeft daar geen last van? Ik weet wel wie; de hardwerkende, zeer gedisciplineerde, quasi-intelligente persoonlijkheid. De mensen die hard moeten werken voor hun zesje. Die kapot gaan aan frustratie als ze een onvoldoende halen, omdat ze een week lang dagen en nachten achter de boeken hebben gezeten. Ik kom dit soort lui vrij veel tegen in de collegebanken.

De ambitie straalt er vanaf. Alleen jammer dat ze vaak niet eens in staat zijn een standaarddeviatie uit te rekenen. Of om het concept uberhaupt te begrijpen. Maar dat hoeft ook niet, want daar ben ik dan voor. Dan komen ze met een of andere suffe vraag die ze zeker weten in 5 VWO ook moesten kunnen beantwoorden, maar waar ik dan uit beleefdheid maar gewoon antwoord op geef. Wat moet je anders, je kan ze beter maar te vriend houden.

Nee iemand als ik weet wel hoe je een standaarddeviatie uit moet rekenen. Dat soort dingen hoef je maar een keer te horen en je weet hoe het werkt. Met een beetje leren heb je al een zeven, doe je die sukkels na dan haal je wel een acht of een negen.

Maar ja, waarom zou je dat willen als de wereld je zoveel andere dingen te bieden heeft dan standaardfouten van het gemiddelde?

Dus volgt sinds het begin van je schoolcarriere -zoals ik het noem- het zesjesgedrag: Zo min mogelijk doen om toch die 5.5 te scoren. Ontwijk huiswerk. Fraudeer waar mogelijk. Als er een maas in het schoolsysteem zit, glibber er dan zo snel mogelijk door heen.

Ja jongens, op basis van pure luiheid je middelbare school afmaken vergt heel wat moeite.

Eenmaal in het hoger onderwijs breekt het jarenlang 'slacken' je op. Niet omdat het perse zoveel moeilijker is (integendeel), maar omdat je ineens aan de bak moet! Je wordt geconfronteerd met allerlei stomme projecten en verslagen en onzin waar je niks van leert, die tijd vreten.

En dat ben je niet gewend.

Dan wordt je ineens jaloers op de mensen die hun hele leven al hebben moeten werken voor hun prestaties. En dan pas dringt het tot je door dat intelligentie eigenlijk toch niet zo veel waard is als iedereen doet blijken.

In het huidige onderwijstraject wordt je geselecteerd op inzet.

Discipline is een vereiste, intelligentie is een pre.

Bezit je beide, dan behoor je tot de top. Doe er wat charisma en sociale vaardigheden bij, en je bent aankomend minister-president.

Maar wat het belangrijkste is om te bezitten is discipline.

Daarom ga ik nou maar weer gauw verder :S

Lees verder

Iemand moest t zeggen...

Lees verder

En de winnaar is!

Barack Hussein Obama.
Aangezien u zoveel "change" heeft beloofd, heb ik nog wel een paar voorstellen:

Ga weg uit Irak
Ga weg uit Afghanistan
Sluit Guantanamo Bay
Stop de "war on terror"
Stop de "war on drugs"
Verbied vuurwapens
Verbied de doodstraf
Legaliseer abortus
Legaliseer het homo-huwelijk
Halveer het defensie-budget
Stop geld in de ghetto's
Verbeter de gevangenissen
Verbeter de gezondheidszorg
Ontmantel het raketschild
Stop de steun aan Israel

Als u dit lijstje heeft afgewerkt bent u goed op weg naar een westerse beschaving.
gefeliciteerd en succes

Lees verder

De VS stemmen

Het is eindelijk zo ver, de Amerikanen kunnen vandaag naar de stembussen. Vannacht zal het antwoord op de vraag die ons al maanden bezig houdt beantwoord worden.

Obama/Biden of McCain/Palin?

Wie het ook mag worden. Hij heeft een fikse taak voor de boeg. president Bush heeft in de 8 jaar dat hij geregeerd heeft een flinke rotzooi gemaakt voor zijn opvolger.Twee oorlogen die samen meer dan 1 miljard dollar per dag kosten. Een kredietcrisis van gigantisch formaat die geleidt heeft tot duizenden dakloze mensen. Een imago van de VS dat ongekend slecht is. En misschien nog wel het belangrijkst: de verwachting bij het volk dat het met een nieuwe president wel beter MOET gaan.

Daar zit volgens mij een gigantisch opgave voor de nieuwe president, zij het Obama of McCain. Want de situatie zal zeker nog verslechteren in de VS (en de rest van de wereld).
Het is zeer waarschijnlijk dat het langer dan één ambtstermijn duren voor deze problemen uit de wereld zijn geholpen, dus is het maar zeer de vraag of de president na die tijd nog genoeg steun heeft van het volk om herkozen te worden.
En dat terwijl het juist nu zo belangrijk is om een consequent beleid te voeren. Als de regering het over vier jaar al over een andere boeg gooit kunnen de problemen veel langer dan nodig is voortduren.

Een klein voorbeeld hiervan is de manier waarop de VS omgaan met Abortus en Homo-rechten. Doordat verschillende partijen en kandidaten hier anders over denken, en dus andere oplossingen hebben, blijven de problemen al jaren lang steken op hetzelfde punt. Ze werken elkaar tegen en komen dus geen stap verder.

Het zal mij zeer benieuwen of een van de kandidaten in staat is om hier goed mee om te gaan en kan voorkomen dat het tot een impasse komt. Het behoeft een zeer bijzonder persoon om dit tot een goed einde te brengen.
Ach, de tijd zal het leren.
Ik spreek u in 2012 weer.

Lees verder

Wilders vs. Hitler

Geert Wilders is weer eens boos. Deze keer werd zijn 'film' Fitna in een lesboek wat op openbare basisscholen wordt verspreid vergeleken met het boek Mein Kampf van de ooit alom gerespecteerde auteur Adolf Hitler. Of nouja, eigenlijk constateert het lesboek dat beide publicaties 'zijn gebaseerd op eenzijdige denkbeelden'. Dat is natuurlijk een waarheid als een koe: het partijprogramma van de ChristenUnie is ook (althans gedeeltelijk) gebaseerd op eenzijdige denkbeelden, net als het werk van Annie M.G. Schmidt, of de grondwetten van bijvoorbeeld Nederland, of Iran. Het is dus een ietwat ongelukkige keuze om nou juist deze twee werkjes er uit te lichten, omdat je dan de verdenking op je laadt dat je niet zozeer wilt constateren dat ze gebaseerd zijn op eenzijdige denkbeelden, maar ze aan elkaar wilt koppelen en via de producties de producenten met elkaar in verband wilt brengen. Dat getuigt van niet erg veel respect voor meneer Wilders en zijn pogingen om zijn al dan niet abjecte mening onder de aandacht te brengen.

De Stichting Dag van Respect, die het boek publiceerde, heeft bij monde van directrice Corinne Bierman inmiddels excuses aangeboden, want "het is nooit onze bedoeling geweest zo'n vergelijking te maken". De vraag die dit oproept is natuurlijk of de Stichting Dag van Respect haar eigen boek niet heeft doorgelezen voor publicatie, of dat ze dachten dat Wilders het niet zou merken en ze er wel mee zouden wegkomen. Wat het ook was, dergelijke vergissingen zijn geen aanbeveling voor de stichting, om het maar eens subtiel uit te drukken.
Je kunt je ook afvragen wat die andere auteur, Adolf Hitler, van een vergelijking tussen zijn lijvige (818 pagina's!) en grondig filosofisch onderbouwde boekwerk en het 10 minuten durende Windows Movie Maker prutswerkje van Wilders zou vinden, maar de erven hebben zich voorzover bekend nog niet beklaagd. En zijn lievelingseten mocht ook al niet meer op tv bereid worden..

Lees verder

Opiniepeilingen in Obamaland

Vannacht gaan ze daar aan de andere kant van de Grote Plas naar de stembus. Alle opiniepeilingen lijken te suggereren dat de Democraten nu weer eens zowel het Witte Huis als het Congres gaan winnen, net als ze dat overigens in 2000 en 2004 zouden doen volgens de peilers. 2000 was sowieso een interessante verkiezing, waarin Al Gore een half procent oftewel 543.895 stemmen meer ontving dan de ons inmiddels welbekende George Bush, maar toch verloor door het archaïsche systeem wat daar nog altijd gehanteerd wordt. In Florida, dankzij dat districtenstelsel de staat die uiteindelijk de president mocht kiezen, werd nog een maandje doorgeprocedeerd over onduidelijke stembiljetten, mensen die niet mochten stemmen omdat ze in 2007 een misdaad zouden gaan plegen (inmiddels weten we dus of dat terecht was), het wel of niet toestaan van vote pairing (alweer een gevolg van die districten), en ga zo maar door. Uiteindelijk heeft de rechter besloten Bush te laten winnen met een verschil van 537 stemmen, zodat elk van de tientallen controverses met gemak de winnaar had kunnen veranderen. Begrijpelijk dus dat de Democraten de overwinning nog lang niet met zekerheid durven te claimen.

Dat is acht jaar geleden. 60 jaar geleden maakten ze het daar misschien wel nog doller. Nog 4 jaar eerder, tijdens de Tweede Wereldoorlog, was president Roosevelt voor de vierde (!) keer tot president gekozen, en 84 dagen later overleden. Zijn Sarah Palin werd dus president. Gelukkig had de Democratische partij, in tegenstelling tot de Republikeinse nu, dat al zien aankomen en een fatsoenlijke man op de baan gezet, ene Harry Truman. Harry werd naar Washington gehaald, hoorde het nieuws, hoorde over de atoombom (waar hij, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Jozef Stalin, niets van wist), gooide hem op Japan, begon het Marshall-plan en de Koude Oorlog, erkende Israël, en joeg veel arbeiders tegen zich in het harnas door de oplopende inflatie niet te beteugelen. De Democraten verloren dan ook de tussentijdse Congresverkiezingen, en tegen de tijd dat in 1948 een nieuwe president moest worden gekozen was de Democratische partij in drieen gesplitst: De Progressive Party was tegen de Koude Oorlog en tegen segregatie, terwijl de Dixiecrats juist voor meer segregatie waren (Truman zelf hield zich min of meer neutraal).

Dewey, de Republikeinse genomineerde, kon dus bijna niet meer verliezen, zo leek het. De Republikeinen waren zelfs zo zeker van de overwinning dat Dewey's campagnestrategie bestond eruit zo weinig mogelijk fouten te maken, vaag te blijven over wat hij wilde doen als president, niets over controversiele onderwerpen te zeggen, en het veelvuldig gebruik van de campagneleuze "you know that your future is still ahead of you". Truman daarentegen ging er vol in, viel zowel Dewey als het inmiddels Republikeinse congres hard aan, dreef ze uit elkaar, en hield vurige toespraken in het hele land. Het leek echter allemaal voor niets: Opiniepeilers, Truman's eigen campagnestaf, en zelfs zijn vrouw hadden weinig vertrouwen in een overwinning voor Truman. Eigenlijk leek hij zelf de enige te zijn die er nog vertrouwen in had.

Ook tijdens het tellen van de stemmen, ook al waren de meeste stemmen al vanaf het begin voor Truman, bleven de media ervan overtuigd dat als de 'late results' binnen zouden komen, Dewey alsnog zou winnen. Zo overtuigd zelfs, dat de Chicago Tribune alvast een krant naar de drukker stuurde met in chocoladeletters op de voorpagina 'DEWEY DEFEATS TRUMAN'. Enkele uren later was echter al duidelijk dat iedereen er naast had gezeten, en we kunnen ons alleen maar voorstellen hoe Truman zich voelde toen de volgende foto werd genomen (al geeft z'n gezicht wel een aanwijzing):

Lees verder

De uitvaart

Vandaag (2 november) is het precies vier jaar geleden dat de “koning van de controverse” Theo van Gogh is vermoord.

Dit is echter niet waar ik het over wil hebben, het is slechts een introductie voor het probleem wat ik nu aan de kaak wil stellen. Net als iedereen die sterft laat uw ziel een lichaam achter als het zo ver is. Oftewel een tachtig kilo wegende homp vlees. Dit leidt vrijwel altijd tot een uitvaart, zij het in de vorm van crematie, teraardebestelling of een ander ritueel. Hoe dan ook! Dit alles is een grove aanslag op het milieu! Al die gelakte kisten die maar in de grond worden gedumpt, duizenden liters gas die worden verbruikt om uw obese lichaam te verbranden, met gif bespoten bloemen die liggen te rotten bij een grafsteen gemaakt van schitterend natuursteen. U begrijpt waar ik naar toe wil.

Ik maak me oprecht zorgen over de implicaties van de begrafenissen van zes miljard mensen die tussen nu en 60 jaar zullen sterven. Gelukkig voor u en voor mij ben ik beter dan Alberto Stegeman in het aankaarten van problemen. Ik heb namelijk een oplossing voor dit schijnbaar onoverkomelijke probleem. Sterker nog! Ik los twee problemen op met mijn plan. Na het stuk van Rolf gelezen te hebben over de donner-party, werd het mij in een keer duidelijk.

Kannibalisme.

Als u gewoon even de moeite neemt om oma op te eten na haar dood, bewijst u uzelf en de omgeving grote dienst. U heeft geen honger meer, geen dure begrafenis om te regelen, en waarschijnlijk heeft u ook nog eens een gezellig familiedineetje in de zak.

Zelfs op grote schaal zijn de mogelijkheden eindeloos. Geen honger meer in Afrika, minder deprimerende begrafenissen, minder as in de zee van al die crematies, etcetera etcetera.

Er is nog vrij weinig steun voor dit grandioze plan. Echter zoals alle grote visionairs zal ik in dit leven geridiculiseerd worden om na mijn dood geprezen te worden als een held.

U en ik samen kunnen de wereld veranderen, in woorden van bob de bouwer Barack Obama:

yes we can.

Lees verder

Nieuwe blogger

Wow, nog geen lezers maar al wel een nieuwe blogger! Ik stel u graag bij deze voor aan mijn nieuwe collega, Rick. Beroemd en berucht in binnen- en buitenland om de onsmakelijkheid van zijn goede smaak, en met enige decennia en ettelijke tientallen gedegen Nederlandse opleidingen achter de rug. Klachten over zijn aanstelling en/of blogprestaties kunt u sturen naar antwoordnummer 40835 te Dushanbe, Tadzjikistan.

Lees verder

Sarah Palin en Canadese humor

Sarah Palin is gisteren gebeld door de Franse president Nicolas Sarkozy. Dacht ze.

Lees verder

Steve Fossett en de Donner Party

De BBC bericht dat men in Californië waarschijnlijk wat resten van het lichaam van Steve Fossett zijn gevonden. Het lijkt erop dat zijn vliegtuig is neergestort en hij vervolgens is opgegeten door beren of wolven. Niet de meest prettige manier om aan je eind te komen, maar hij heeft voor zijn overlijden in ieder geval een interessant leven geleid (raad u eens hoe snel het wereldsnelheidsrecord in de zeppelin is).

Het verhaal vertelt vooralsnog niet of meneer Fossett is overleden voor of na de vliegtuigcrash, met andere woorden of de beer in kwestie hem uit zijn vliegtuig heeft moeten halen of in het bos tegenkwam. In dat laatste geval heeft Fossett nog even in de Sierra Nevada bergen rondgehangen, misschien zelfs plannen gemaakt om te voet nog weer de beschaving te bereiken. Zou hij ook hebben beseft dat hij slechts 200 kilometer (vooruit, dat is van hier naar Ameland, maar in ieder geval zat hij in hetzelfde gebergte) van de plek was waar 43 leden van de Donner Party hun eind vonden?

De Donner Party is een groep immigranten die in Amerika meer bekendheid geniet dan hier. Hun totale onbekendheid in ons continent is onterecht, want het is een even fascinerend als gruwelijk verhaal. In april 1846 vertrok een groep emigranten uit Illinois in het oosten van Amerika om naar Californië te reizen. Ze vertrokken toen de lenteregens voorbij waren, en waren van plan om in de zomer door heel Amerika heen te reizen zodat ze voor de winter inviel de Sierra Nevada, het gebergte dat Californië van de rest van het continent scheidt, over zouden kunnen steken. Eind juli besloot een deel van de groep om via "Hasting's Cutoff" te reizen, een alternatieve route waarover ze hoorden dat hij korter was dan het gebruikelijke pad. Deze groep, zo'n 80 a 90 mensen, kiezen George Donner (slechts zeer in de verte familie van) als hun leider. De Cutoff is geen succes: In de woestijn raakt het water op, in het bos moet een pad uitgehakt worden en de groep raakt flink achter op schema. Ze moeten zich dus flink haasten om nog voor de winter de bergen over te kunnen steken. Hier eindigt de pech nog niet voor de emigranten: Indianen doden een deel van de koeien die ze bij zich hebben, in ruzies en andere ongelukken doden een aantal mensen elkaar, en ze bereiken de voetheuvels van de Sierra Nevada pas eind oktober. Het lukt niet meer om de bergpas over te steken: ze sneeuwen in en moeten weer omkeren. Het wordt echter al snel zo koud en onbegaanbaar dat de groep begin november gedwongen is om een kamp in de bergen te bouwen en daar te overwinteren.

Al meteen is duidelijk dat dat met de beschikbare hoeveelheid voedsel buitengewoon lastig wordt, en op 16 december vertrekt een groep van zeventien van de sterkste emigranten om op sneeuwschoenen de bergen over te steken en in Californië hulp te gaan halen. Deze groep heeft het niet makkelijk in de decemberstormen hoog in de bergen, als hun eten opraakt besluiten ze om strootjes te trekken en degene die het kortste strootje trekt te doden en op te eten. Niemand wil hem echter neerschieten en hij overleeft de loting, maar het weer zorgt uiteindelijk voor een oplossing: het kampvuur waait uit en drie leden van de groep (waaronder degene die het kortste strootje had getrokken) vriezen dood. Op tweede kerstavond (!) eten de overlevenden ze op. Eind januari lukt het de zes overlevenden van deze groep om een dorpje te bereiken, maar het zal nog even duren voor ze hulp kunnen regelen.

In het basiskamp in de bergen is de situatie ook vrij ellendig: Nadat alle koeien op zijn gegeten leeft men nog wekenlang van de huiden, en 19 februari komt eindelijk de eerste reddingsgroep aan in het kamp. De overlevende emigranten zitten daar dan al ruim drie maanden vast. De eerste reddingsgroep vertrekt weer met een deel van de emigranten, de rest is te zwak om te reizen. Op 1 maart komt de tweede reddingsgroep aan in het kamp, waar ze tot hun afgrijzen duidelijke tekenen van kannibalisme aantreffen. De tweede reddingsgroep komt op de terugweg naar Californië vast te zitten in één van de ergste sneeuwstormen van de winter, en moet veertien mensen achterlaten die te zwak zijn om verder te reizen. Van deze veertien overlijden er drie en worden opgegeten door de andere elf. De derde reddingsgroep treft ze in die situatie aan en neemt ze mee naar Californië. De vierde reddingsgroep treft tenslotte nog één overlevende aan in het kamp in de bergen, 'omringd door half opgegeten lijken'. Hoe deze persoon, ene Louis Keseberg, er mentaal aan toe is vertelt het verhaal niet.

Op internet zijn een aantal websites aan dit verhaal geweid, en ook wikipedia heeft een mooie reconstructie (waar ik me voornamelijk op baseerde), maar eigenlijk verdient dit verhaal een lekker vieze en dramatische verfilming. Deze afgrijselijke gebeurtenissen zijn echter helaas nooit fatsoenlijk verfilmd, dus mijn advies aan Hollywood is: volgende keer als de schrijvers staken, verfilm eens de waarheid, die is nog veel gruwelijker dan wat die werkschuwe schrijvers kunnen bedenken.

Lees verder

Zilveren Architectuur Vijfje

Ons land is een betaalmiddel rijker geworden. Omdat de site van De Nederlandse Munt zelf zo poeplelijk en weinig informatief is, stuur ik u liever door naar het Amsterdams MuntKantoor, waar behalve de mogelijkheid tot bestellen een interessante omschrijving door de ontwerper, de Belgische computerkunstenaar Stani Michiels, te vinden is. Zo lezen we dat de architectennamen waaruit het portret van Beatrix is opgebouwd, niet op alfabetische volgorde staan maar op volgorde van hun aantal 'referenties op internet' (ik neem aan dat hits op google bedoeld worden).

De Engelstalige text op Stani's weblog is echter nog veel leuker (en uitgebreider), en wat blijkt? Onze Stani is nog een grotere computar nerd dan uw redactie, hij heeft de munt ontworpen met behulp van zijn eigen Python Integrated Development Environment (whatever that might be). Dat is nog eens 21e-eeuwse kunst! 

Verder leert Michiels ons uit hoeveel boeken men de kaart van Nederland het beste kan opbouwen (26), dat internetroem exponentieel is, en tal van andere leuke wetenswaardigheden. Hij is samen met een aantal andere ontwerpers door het Ministerie van Financien gevraagd om mee te doen aan deze wedstrijd. Misschien dat de ICT Personality 2006, nu werkzaam als OpperNerd bij MinFin, daar iets mee te maken heeft gehad?

Lees verder

Pizazz

Vandaag een filmpje dat een beroep doet op uw tolerantie en uw uithoudingsvermogen.
Gaat u maar eens lekker achteroverzitten en probeer het volgende filmpje van begin tot eind uit te kijken, liefst met de clip fullscreen. Het duurt maar 1:53 en bevat geen pornografische of gewelddadige beelden. Succes!

Lees verder

Geheugenverkleining

In Georgia (nee, niet Georgië) is het wetenschappers gelukt om selectief herinneringen uit het geheugen van muizen te wissen. Voor wie de uitleg van de onderzoekers zelf te ingewikkeld is, leggen ook de BBC (en anglais) en De Morgen (en néerlandais) het graag even aan u uit.

Ik weet niet wat ik opvallender vind: Dat de onderzoekers zelf met geen woord reppen over de in mijn ogen toch zeer interessante morele implicaties van dit (soort) onderzoek, of dat de journalisten in Engeland en in België (net als die in Nederland overigens) dat onderwerp niet zelf aansnijden. Ik begrijp dat het onderzoek op dit vlak nog in de kinderschoenen staat. De wetenschappers hebben in feite slechts 1 zeer specifieke herinnering gewist, namelijk een pavlov-reflex. Ook is bij testmuizen niet goed na te gaan wat de bij-effecten zijn omdat we niet in hun geheugen kunnen kijken. Toch bekruipt mij bij het horen van dit bericht een naar bijgevoel: Hollywood zou met dit soort technieken wel raad weten!

Wat ik vrees is niet zozeer de stroom aan matige B-films met te hard rijdende actiehelden, explosies, en mensen die door artsen in labjassen hun eigen of elkaars geheugen proberen te laten wissen, maar twee problemen die zouden kunnen ontstaan als gevolg van de verfijning en perfectie van de mogelijkheid om selectief herinneringen te kunnen wissen.

Het eerste probleem is het meest voor de hand liggende, maar gelukkig ook het meest onwaarschijnlijk: Dat van strategisch gebruik van de techniek door overheden, grote bedrijven, of andere personen of instanties met voldoende macht. Je kunt projecten een stuk makkelijker geheim houden als je iedereen die eraan meewerkt van te voren een contract laat ondertekenen dat ze herinneringen aan dat specifieke project achteraf zullen wissen, of zelfs onvrijwillig hun geheugen wist (ze weten het daarna immers toch niet meer). Stel je voor dat de Amerikaanse overheid het Manhattan Project uit de geheugens van alle medewerkers had gewist, dat ze bepaalde specifieke herinneringen van Monica Lewinsky hadden geschrapt, of die van hun gasten in hotel Guantánamo?

Het zou behoorlijk immoreel van de overheid zijn, en (hopelijk) illegaal van andere partijen, maar dat is zelden een belemmering geweest. Sterker nog, het is zelfs iets minder kwaadaardig dan het simpelweg vermoorden van getuigen, ook een veelgepaste truc, en daardoor nog laagdrempeliger.

Het tweede probleem is een stuk waarschijnlijker: Misbruik door de commercie. Cosmetische chirurgie is ooit ontwikkeld om misvormde en zwaargewonde mensen te helpen er weer relatief normaal uit te zien, maar hielp al gauw relatief mooie mensen om afgrijselijk lelijk te worden. Tegenwoordig zijn de Amerikaanse televisievrouwen de eerste slachtoffers die geen werk meer kunnen vinden als ze zich niet laten verminken (ik houd niet zo van botox hoofden, het viel u misschien op). Iets zegt me dat deze presentatrices niet de laatsten zullen zijn...

Waar ik dus gelijk bang voor was bij het lezen van bovenstaand berichtje is dat we straks ook onze herinneringen kunnen aanpassen aan onze wensen, of althans die herinneringen verwijderen die ons onwelgevallig zijn, en dat dit zal leiden tot een explosie aan 'herinneringsamputaties' die aan de ene kant wordt gevoed door partijen die er commercieel belang bij hebben, aan de andere kant door patienten met lichtere en zwaardere vormen van 'geheugen-anorexia' - de misvatting dat andere aspecten van hun leven vanzelf zullen verbeteren als ze maar genoeg herinneringen laten verwijderen.

Ben ik er dus tegen, wat ze daar in Georgia doen? Nee. Nu de mensheid eenmaal weet dat het kan - en daarvoor eigenlijk ook al - kan iedere mafkees of groep mafkezen met genoeg geld de methode perfectioneren (wel een lange-termijn investering, het gaat nog wel even duren) en misbruiken, het ideale recept voor mijn eerste bezwaar. De enige bescherming daartegen is alle mogelijkheden en aspecten onderzoeken in de 'vrije wereld', in Georgia dus dan maar. Een wereld met geheugen-anorexia zullen we dan maar op de koop toe moeten nemen. En als ik een oude lul ben als ik zeg dat ik tegen die tijd gelukkig al dood ben, dan ben ik maar een oude lul.

Lees verder

Crisis!!

We leven in tijden van crisis. Er is nauwelijks nog iets anders op tv, en zelfs mensen als ondergetekende die de economie pagina van de krant uit principe altijd oversloegen beginnen zich al hele econometronomen te voelen.

Als ik het goed begrijp is nu dus de interessante situatie ontstaan dat onze Wouter (zij het indirect) het geld van de rekeninghouders van ABN Amro mag gaan beheren met de opdracht dit een beetje safe te beleggen om te voorkomen dat de bank onderuit gaat. Misschien kan hij het het beste aan zichzelf lenen, schijnt een heel veilige belegging te zijn. Bovendien gaat de winst van ABN naar de aandeelhouder, oftewel gratis geld aan jezelf lenen voor de overheid en ook nog werkgelegenheid creëeren voor de honderden mensen die de hele onzin moeten narekenen! U hoort het, hij had het geld beter aan mij kunnen geven.

Nee, dan de Wouter Bos van Amerika. Dat is pas een kerel. Eerst de crisis als voorzitter van Goldman Sachs mede veroorzaken, vervolgens de oplossing beweren te leiden, en de miljarden die je aan de hele grap overhoudt doodleuk kado doen aan de milieubewegingen waar je baas altijd zo'n hoge pet van op heeft. Dat hadden Goldman en Sachs vast niet zien aankomen..

Maar steeds als ik er weer iets over hoor weet ik niet goed wat ik er van moet denken. Moet ik nou leedvermaak voelen omdat die stomme Amerikanen met hun leenverslaving nu eens een keer de rekening gepresenteerd krijgen, medelijden hebben met die Amerikanen die hem, zoals meestal, moeten betalen, bang worden voor de gevolgen hier in Europa, of het toch maar gewoon langs me heen laten glijden en licht geamuseerd, licht ontroerd (lieve accentjes!) naar dit soort nonreportages blijven kijken?

Lees verder

Evolutie

Lees verder

Openingspost

Welkom op dit nieuwe weblog, Germania Inferior. Vanuit deze plek op het wereldwijde web zal ik, Rolf, u proberen met enige regelmaat te voorzien van mijn visie op mijn dorpje, mijn landje, mijn planeetje, en mijn heelal. Ik zal mij binnen deze gebieden voornamelijk richten op die zaken, ontwikkelingen en ideeën die mij interesseren en amuseren, dat wil zeggen geschiedenis, politiek, leukeinternetfilmpjes, ontwikkelingen in media en maatschappij, en ja, het is niet anders, onvermijdelijk ook op mijzelf.

Om maar meteen met dat minst interessante aller onderwerpen te beginnen: ik ben dus Rolf, achternaam onbekend, (momenteel) 25 jaren jong, van het mannelijk geslacht, in het bezit van een Nederlands paspoort, een bril en een lavalamp, student, en van een zekere sexuele oriëntatie en politieke voorkeur die u zelf uit mijn blog posts mag afleiden.

Daar gaan we!

Lees verder