Steve Fossett en de Donner Party

De BBC bericht dat men in Californië waarschijnlijk wat resten van het lichaam van Steve Fossett zijn gevonden. Het lijkt erop dat zijn vliegtuig is neergestort en hij vervolgens is opgegeten door beren of wolven. Niet de meest prettige manier om aan je eind te komen, maar hij heeft voor zijn overlijden in ieder geval een interessant leven geleid (raad u eens hoe snel het wereldsnelheidsrecord in de zeppelin is).

Het verhaal vertelt vooralsnog niet of meneer Fossett is overleden voor of na de vliegtuigcrash, met andere woorden of de beer in kwestie hem uit zijn vliegtuig heeft moeten halen of in het bos tegenkwam. In dat laatste geval heeft Fossett nog even in de Sierra Nevada bergen rondgehangen, misschien zelfs plannen gemaakt om te voet nog weer de beschaving te bereiken. Zou hij ook hebben beseft dat hij slechts 200 kilometer (vooruit, dat is van hier naar Ameland, maar in ieder geval zat hij in hetzelfde gebergte) van de plek was waar 43 leden van de Donner Party hun eind vonden?

De Donner Party is een groep immigranten die in Amerika meer bekendheid geniet dan hier. Hun totale onbekendheid in ons continent is onterecht, want het is een even fascinerend als gruwelijk verhaal. In april 1846 vertrok een groep emigranten uit Illinois in het oosten van Amerika om naar Californië te reizen. Ze vertrokken toen de lenteregens voorbij waren, en waren van plan om in de zomer door heel Amerika heen te reizen zodat ze voor de winter inviel de Sierra Nevada, het gebergte dat Californië van de rest van het continent scheidt, over zouden kunnen steken. Eind juli besloot een deel van de groep om via "Hasting's Cutoff" te reizen, een alternatieve route waarover ze hoorden dat hij korter was dan het gebruikelijke pad. Deze groep, zo'n 80 a 90 mensen, kiezen George Donner (slechts zeer in de verte familie van) als hun leider. De Cutoff is geen succes: In de woestijn raakt het water op, in het bos moet een pad uitgehakt worden en de groep raakt flink achter op schema. Ze moeten zich dus flink haasten om nog voor de winter de bergen over te kunnen steken. Hier eindigt de pech nog niet voor de emigranten: Indianen doden een deel van de koeien die ze bij zich hebben, in ruzies en andere ongelukken doden een aantal mensen elkaar, en ze bereiken de voetheuvels van de Sierra Nevada pas eind oktober. Het lukt niet meer om de bergpas over te steken: ze sneeuwen in en moeten weer omkeren. Het wordt echter al snel zo koud en onbegaanbaar dat de groep begin november gedwongen is om een kamp in de bergen te bouwen en daar te overwinteren.

Al meteen is duidelijk dat dat met de beschikbare hoeveelheid voedsel buitengewoon lastig wordt, en op 16 december vertrekt een groep van zeventien van de sterkste emigranten om op sneeuwschoenen de bergen over te steken en in Californië hulp te gaan halen. Deze groep heeft het niet makkelijk in de decemberstormen hoog in de bergen, als hun eten opraakt besluiten ze om strootjes te trekken en degene die het kortste strootje trekt te doden en op te eten. Niemand wil hem echter neerschieten en hij overleeft de loting, maar het weer zorgt uiteindelijk voor een oplossing: het kampvuur waait uit en drie leden van de groep (waaronder degene die het kortste strootje had getrokken) vriezen dood. Op tweede kerstavond (!) eten de overlevenden ze op. Eind januari lukt het de zes overlevenden van deze groep om een dorpje te bereiken, maar het zal nog even duren voor ze hulp kunnen regelen.

In het basiskamp in de bergen is de situatie ook vrij ellendig: Nadat alle koeien op zijn gegeten leeft men nog wekenlang van de huiden, en 19 februari komt eindelijk de eerste reddingsgroep aan in het kamp. De overlevende emigranten zitten daar dan al ruim drie maanden vast. De eerste reddingsgroep vertrekt weer met een deel van de emigranten, de rest is te zwak om te reizen. Op 1 maart komt de tweede reddingsgroep aan in het kamp, waar ze tot hun afgrijzen duidelijke tekenen van kannibalisme aantreffen. De tweede reddingsgroep komt op de terugweg naar Californië vast te zitten in één van de ergste sneeuwstormen van de winter, en moet veertien mensen achterlaten die te zwak zijn om verder te reizen. Van deze veertien overlijden er drie en worden opgegeten door de andere elf. De derde reddingsgroep treft ze in die situatie aan en neemt ze mee naar Californië. De vierde reddingsgroep treft tenslotte nog één overlevende aan in het kamp in de bergen, 'omringd door half opgegeten lijken'. Hoe deze persoon, ene Louis Keseberg, er mentaal aan toe is vertelt het verhaal niet.

Op internet zijn een aantal websites aan dit verhaal geweid, en ook wikipedia heeft een mooie reconstructie (waar ik me voornamelijk op baseerde), maar eigenlijk verdient dit verhaal een lekker vieze en dramatische verfilming. Deze afgrijselijke gebeurtenissen zijn echter helaas nooit fatsoenlijk verfilmd, dus mijn advies aan Hollywood is: volgende keer als de schrijvers staken, verfilm eens de waarheid, die is nog veel gruwelijker dan wat die werkschuwe schrijvers kunnen bedenken.

Lees verder

Zilveren Architectuur Vijfje

Ons land is een betaalmiddel rijker geworden. Omdat de site van De Nederlandse Munt zelf zo poeplelijk en weinig informatief is, stuur ik u liever door naar het Amsterdams MuntKantoor, waar behalve de mogelijkheid tot bestellen een interessante omschrijving door de ontwerper, de Belgische computerkunstenaar Stani Michiels, te vinden is. Zo lezen we dat de architectennamen waaruit het portret van Beatrix is opgebouwd, niet op alfabetische volgorde staan maar op volgorde van hun aantal 'referenties op internet' (ik neem aan dat hits op google bedoeld worden).

De Engelstalige text op Stani's weblog is echter nog veel leuker (en uitgebreider), en wat blijkt? Onze Stani is nog een grotere computar nerd dan uw redactie, hij heeft de munt ontworpen met behulp van zijn eigen Python Integrated Development Environment (whatever that might be). Dat is nog eens 21e-eeuwse kunst! 

Verder leert Michiels ons uit hoeveel boeken men de kaart van Nederland het beste kan opbouwen (26), dat internetroem exponentieel is, en tal van andere leuke wetenswaardigheden. Hij is samen met een aantal andere ontwerpers door het Ministerie van Financien gevraagd om mee te doen aan deze wedstrijd. Misschien dat de ICT Personality 2006, nu werkzaam als OpperNerd bij MinFin, daar iets mee te maken heeft gehad?

Lees verder

Pizazz

Vandaag een filmpje dat een beroep doet op uw tolerantie en uw uithoudingsvermogen.
Gaat u maar eens lekker achteroverzitten en probeer het volgende filmpje van begin tot eind uit te kijken, liefst met de clip fullscreen. Het duurt maar 1:53 en bevat geen pornografische of gewelddadige beelden. Succes!

Lees verder

Geheugenverkleining

In Georgia (nee, niet Georgië) is het wetenschappers gelukt om selectief herinneringen uit het geheugen van muizen te wissen. Voor wie de uitleg van de onderzoekers zelf te ingewikkeld is, leggen ook de BBC (en anglais) en De Morgen (en néerlandais) het graag even aan u uit.

Ik weet niet wat ik opvallender vind: Dat de onderzoekers zelf met geen woord reppen over de in mijn ogen toch zeer interessante morele implicaties van dit (soort) onderzoek, of dat de journalisten in Engeland en in België (net als die in Nederland overigens) dat onderwerp niet zelf aansnijden. Ik begrijp dat het onderzoek op dit vlak nog in de kinderschoenen staat. De wetenschappers hebben in feite slechts 1 zeer specifieke herinnering gewist, namelijk een pavlov-reflex. Ook is bij testmuizen niet goed na te gaan wat de bij-effecten zijn omdat we niet in hun geheugen kunnen kijken. Toch bekruipt mij bij het horen van dit bericht een naar bijgevoel: Hollywood zou met dit soort technieken wel raad weten!

Wat ik vrees is niet zozeer de stroom aan matige B-films met te hard rijdende actiehelden, explosies, en mensen die door artsen in labjassen hun eigen of elkaars geheugen proberen te laten wissen, maar twee problemen die zouden kunnen ontstaan als gevolg van de verfijning en perfectie van de mogelijkheid om selectief herinneringen te kunnen wissen.

Het eerste probleem is het meest voor de hand liggende, maar gelukkig ook het meest onwaarschijnlijk: Dat van strategisch gebruik van de techniek door overheden, grote bedrijven, of andere personen of instanties met voldoende macht. Je kunt projecten een stuk makkelijker geheim houden als je iedereen die eraan meewerkt van te voren een contract laat ondertekenen dat ze herinneringen aan dat specifieke project achteraf zullen wissen, of zelfs onvrijwillig hun geheugen wist (ze weten het daarna immers toch niet meer). Stel je voor dat de Amerikaanse overheid het Manhattan Project uit de geheugens van alle medewerkers had gewist, dat ze bepaalde specifieke herinneringen van Monica Lewinsky hadden geschrapt, of die van hun gasten in hotel Guantánamo?

Het zou behoorlijk immoreel van de overheid zijn, en (hopelijk) illegaal van andere partijen, maar dat is zelden een belemmering geweest. Sterker nog, het is zelfs iets minder kwaadaardig dan het simpelweg vermoorden van getuigen, ook een veelgepaste truc, en daardoor nog laagdrempeliger.

Het tweede probleem is een stuk waarschijnlijker: Misbruik door de commercie. Cosmetische chirurgie is ooit ontwikkeld om misvormde en zwaargewonde mensen te helpen er weer relatief normaal uit te zien, maar hielp al gauw relatief mooie mensen om afgrijselijk lelijk te worden. Tegenwoordig zijn de Amerikaanse televisievrouwen de eerste slachtoffers die geen werk meer kunnen vinden als ze zich niet laten verminken (ik houd niet zo van botox hoofden, het viel u misschien op). Iets zegt me dat deze presentatrices niet de laatsten zullen zijn...

Waar ik dus gelijk bang voor was bij het lezen van bovenstaand berichtje is dat we straks ook onze herinneringen kunnen aanpassen aan onze wensen, of althans die herinneringen verwijderen die ons onwelgevallig zijn, en dat dit zal leiden tot een explosie aan 'herinneringsamputaties' die aan de ene kant wordt gevoed door partijen die er commercieel belang bij hebben, aan de andere kant door patienten met lichtere en zwaardere vormen van 'geheugen-anorexia' - de misvatting dat andere aspecten van hun leven vanzelf zullen verbeteren als ze maar genoeg herinneringen laten verwijderen.

Ben ik er dus tegen, wat ze daar in Georgia doen? Nee. Nu de mensheid eenmaal weet dat het kan - en daarvoor eigenlijk ook al - kan iedere mafkees of groep mafkezen met genoeg geld de methode perfectioneren (wel een lange-termijn investering, het gaat nog wel even duren) en misbruiken, het ideale recept voor mijn eerste bezwaar. De enige bescherming daartegen is alle mogelijkheden en aspecten onderzoeken in de 'vrije wereld', in Georgia dus dan maar. Een wereld met geheugen-anorexia zullen we dan maar op de koop toe moeten nemen. En als ik een oude lul ben als ik zeg dat ik tegen die tijd gelukkig al dood ben, dan ben ik maar een oude lul.

Lees verder

Crisis!!

We leven in tijden van crisis. Er is nauwelijks nog iets anders op tv, en zelfs mensen als ondergetekende die de economie pagina van de krant uit principe altijd oversloegen beginnen zich al hele econometronomen te voelen.

Als ik het goed begrijp is nu dus de interessante situatie ontstaan dat onze Wouter (zij het indirect) het geld van de rekeninghouders van ABN Amro mag gaan beheren met de opdracht dit een beetje safe te beleggen om te voorkomen dat de bank onderuit gaat. Misschien kan hij het het beste aan zichzelf lenen, schijnt een heel veilige belegging te zijn. Bovendien gaat de winst van ABN naar de aandeelhouder, oftewel gratis geld aan jezelf lenen voor de overheid en ook nog werkgelegenheid creëeren voor de honderden mensen die de hele onzin moeten narekenen! U hoort het, hij had het geld beter aan mij kunnen geven.

Nee, dan de Wouter Bos van Amerika. Dat is pas een kerel. Eerst de crisis als voorzitter van Goldman Sachs mede veroorzaken, vervolgens de oplossing beweren te leiden, en de miljarden die je aan de hele grap overhoudt doodleuk kado doen aan de milieubewegingen waar je baas altijd zo'n hoge pet van op heeft. Dat hadden Goldman en Sachs vast niet zien aankomen..

Maar steeds als ik er weer iets over hoor weet ik niet goed wat ik er van moet denken. Moet ik nou leedvermaak voelen omdat die stomme Amerikanen met hun leenverslaving nu eens een keer de rekening gepresenteerd krijgen, medelijden hebben met die Amerikanen die hem, zoals meestal, moeten betalen, bang worden voor de gevolgen hier in Europa, of het toch maar gewoon langs me heen laten glijden en licht geamuseerd, licht ontroerd (lieve accentjes!) naar dit soort nonreportages blijven kijken?

Lees verder

Evolutie

Lees verder

Openingspost

Welkom op dit nieuwe weblog, Germania Inferior. Vanuit deze plek op het wereldwijde web zal ik, Rolf, u proberen met enige regelmaat te voorzien van mijn visie op mijn dorpje, mijn landje, mijn planeetje, en mijn heelal. Ik zal mij binnen deze gebieden voornamelijk richten op die zaken, ontwikkelingen en ideeën die mij interesseren en amuseren, dat wil zeggen geschiedenis, politiek, leukeinternetfilmpjes, ontwikkelingen in media en maatschappij, en ja, het is niet anders, onvermijdelijk ook op mijzelf.

Om maar meteen met dat minst interessante aller onderwerpen te beginnen: ik ben dus Rolf, achternaam onbekend, (momenteel) 25 jaren jong, van het mannelijk geslacht, in het bezit van een Nederlands paspoort, een bril en een lavalamp, student, en van een zekere sexuele oriëntatie en politieke voorkeur die u zelf uit mijn blog posts mag afleiden.

Daar gaan we!

Lees verder