We leven in tijden van crisis. Er is nauwelijks nog iets anders op tv, en zelfs mensen als ondergetekende die de economie pagina van de krant uit principe altijd oversloegen beginnen zich al hele econometronomen te voelen.
Als ik het goed begrijp is nu dus de interessante situatie ontstaan dat onze Wouter (zij het indirect) het geld van de rekeninghouders van ABN Amro mag gaan beheren met de opdracht dit een beetje safe te beleggen om te voorkomen dat de bank onderuit gaat. Misschien kan hij het het beste aan zichzelf lenen, schijnt een heel veilige belegging te zijn. Bovendien gaat de winst van ABN naar de aandeelhouder, oftewel gratis geld aan jezelf lenen voor de overheid en ook nog werkgelegenheid creëeren voor de honderden mensen die de hele onzin moeten narekenen! U hoort het, hij had het geld beter aan mij kunnen geven.
Nee, dan de Wouter Bos van Amerika. Dat is pas een kerel. Eerst de crisis als voorzitter van Goldman Sachs mede veroorzaken, vervolgens de oplossing beweren te leiden, en de miljarden die je aan de hele grap overhoudt doodleuk kado doen aan de milieubewegingen waar je baas altijd zo'n hoge pet van op heeft. Dat hadden Goldman en Sachs vast niet zien aankomen..
Maar steeds als ik er weer iets over hoor weet ik niet goed wat ik er van moet denken. Moet ik nou leedvermaak voelen omdat die stomme Amerikanen met hun leenverslaving nu eens een keer de rekening gepresenteerd krijgen, medelijden hebben met die Amerikanen die hem, zoals meestal, moeten betalen, bang worden voor de gevolgen hier in Europa, of het toch maar gewoon langs me heen laten glijden en licht geamuseerd, licht ontroerd (lieve accentjes!) naar dit soort nonreportages blijven kijken?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten